کد مطلب:33769 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114

خداوند در قرآن خطاب به پیامبر (ص) می فرماید:

واصبر نفسك مع الذین یدعون ربهم بالغدوه و العشی یریدون وجهه و لا تعد عیناك عنهم ترید زینه الحیوه الدنیا (الكهف، 28)

بكوش تا با كسانی همنشین بمانی كه خداوند خود را صبح و شب می خوانند، آنان را تحمل كن، مبادا چشمهای تو از آنان برگرفته شود و به جای دیگری دوخته شود.

یا در مورد نماز می فرماید:

و امر اهلك بالصلوه و اصطبر علیها (طه، 132)

خانواده و اهل بیت خود را به نماز امر كن و بر این امر نیز صابر باش و مقاومت بورز.

در تمام این موارد معنای اصلی «صبر كردن» همان باز داشتن نفس از

[صفحه 333]

افراط و گزافه روی است. این صبر البته برای آدمیان نا آزموده و تازه كار امر تلخی جلوه گر می شود.

در طریق سلوك دو مشرب وجود داشته است: مشرب اخلاقی- عرفانی زاهدانه و مشرب اخلاقی- عرفانی عاشقانه.

صفحه 333.